Autorzy: Paulina Grądzka, Marek Stankiewicz
Jednym z najważniejszych etapów w trakcie budowy bądź modernizacji inwestycji jest odpowiednie zaprojektowanie kotłowni. Popularnym rozwiązaniem w ogrzewnictwie są kondensacyjne kotły gazowe o szerokim zakresie mocowym. Kotły o mocy do 30 kW są niewielkie i kompaktowe, dzięki czemu mogą mieścić się np. w szafkach kuchennych - albo też w ciągach szafek kuchennych - jako element bez dodatkowej zabudowy. Ich estetyka pozwala na montaż bez konieczności zabudowania. W tym artykule będziemy zajmować się właśnie takim zakresem mocowym. Jedną z propozycji od firmy Viessmann jest kondensacyjny kocioł gazowy Vitodens 050-W z wbudowanym przepływowym wymiennikiem c.w.u.
W kwestii zawieszenia kotła najważniejszym aspektem jest nośność oraz zastosowanie właściwych kołków montażowych, aby móc zamontować urządzenie na dowolnej ścianie. Według aktualnych przepisów urządzenia z zamkniętą komorą spalania mogą być umieszczane w pomieszczeniach mieszkalnych, takich jak kuchnia czy przedpokój, bez względu na kondygnację. Warunkiem jest odpowiednia kubatura pomieszczenia oraz zastosowanie koncentrycznych przewodów powietrzno-spalinowych. Powinna ona wynosić dla kotłów z zamkniętą komorą spalania 6,5 m3 a dla urządzeń z otwartą komorą - 8 m3. W WT nie ma zapisu odnośnie odporności ogniowej stropów, ścian czy drzwi, natomiast musimy zachować minimalną wysokość, która wynosi: dla nowych budynków 2,2 m oraz dla istniejących 1,9 m.
Ważne, aby zapewnić swobodny dostęp do kotła w celach obsługi, konserwacji czy czyszczenia. Przed kotłem Vitodens należy zachować wolną przestrzeń do prac konserwacyjnych wynoszącą 700 mm. Po lewej i po prawej stronie urządzenia nie ma wymogu zachowania wolnej przestrzeni koniecznej do wykonywania tych prac. Vitodens może być eksploatowany w pomieszczeniach, w których możliwe jest zanieczyszczenie powietrza przez chlorowco- alkany lub związki krzemoorganiczne (np. siloksany) jak np. zakłady fryzjerskie itp. tylko z zasysaniem powietrza do spalania z zewnątrz.
Zgodnie z prawodawstwem warunki opisane są w normie PN-B-02431-1. Kotłownia, w której umieścimy nasz kocioł, powinna mieć oświetlenie sztuczne, zainstalowane zgodnie z wymogami stopnia ochrony IP24. Dodatkowo zaleca się oświetlenie naturalne, bezpośrednie lub pośrednie.
W serii kotłów Vitodens 050-W znajdują się 2 jego rodzaje: z indywidualnym systemem spalinowym B0KA i ze wspólnym systemem spalinowym typu LAS B0KA-M.
W przypadku kotłów z zamkniętą komorą spalania o mocy do 30 kW mogą one się znajdować w pomieszczeniach nieprzeznaczonych do stałego pobytu domowników (czyli przebywają w nim mieszkańcy maksymalnie 4 h/dobę). W przypadku gazowych kotłów kondensacyjnych dwufunkcyjnych z zamkniętą komorą spalania z koncentrycznymi przewodami powietrzno- spalinowymi nie jest obligatoryjne, aby znajdowały się w kotłowni, pod warunkiem, że wnętrze mieszkalne ma kubaturę powyżej 6,5 m3. Należy pamiętać, że kuchnia, która jest otwarta na salon, traci status pomieszczenia nieprzeznaczonego do stałego pobytu.
Dodatkowo należy pamiętać, że w przypadku gazu płynnego - przy dowolnej mocy urządzenia - powinien być zamontowany detektor awaryjnego wypływu gazu maksymalnie 0,15 m nad podłogą. Zalecany jest także czujnik CO (tlenku węgla). Ponadto zalecana jest instalacja uniwersalnego wyłącznika różnicowoprądowego (FI klasa B) do (uszkodzeniowych) prądów stałych. Z kolei niedozwolone jest instalowanie gazomierzy w kotłowni.
Kocioł Vitodens nie może się znajdować w pomieszczeniu o silnym zapyleniu, ponadto musi być zabezpieczone przed mrozem oraz wentylowane. Zalecane jest, aby był zainstalowany odpływ kondensatu i przewód wyrzutowy zaworu bezpieczeństwa (warto, aby był skanalizowany).
Z kolei w kontekście przewodów spalinowych wymagane jest, żeby były podłączone na stałe z indywidualnymi kanałami spalinowymi, długość odcinka pionowego przewodu spalin za kotłem to minimum 22 cm oraz minimalna wysokość komina (licząc od wlotu do wylotu) wynosi 2 m.
W kwestii odprowadzania spalin zalecane jest, aby przewód kominowy, wykonany ze stali kwasoodpornej lub kwasoodpornej kamionki, znajdował się w wewnętrznych ścianach budynku lub na zewnątrz obiektu.
Odnośnie wentylacji należy zaznaczyć, że spalanie gazu w kotle będzie przebiegało właściwie, jeśli będzie do niego dopływała dostateczna ilość powietrza i będą sprawnie odprowadzane spaliny. W kwestii nawiewu w praktyce do pomieszczenia powietrze dostarczane jest poprzez: szczeliny (nieszczelności) w otworach okiennych lub drzwiowych danego pomieszczenia albo sąsiednich pomieszczeń, otwory nawiewne (także kanały) specjalnie do tego celu przewidziane bądź też inne urządzenia techniczne. Szacuje się, że do kotłowni bez wentylacji mechanicznej wywiewnej trzeba dostarczyć w ciągu godziny – w sposób naturalny lub wymuszony – 1,6 m2 powietrza na każdy 1 kW nominalnej mocy cieplnej kotła.
Ponadto zaleca się, aby w kotłowni był niezamykany otwór wentylacji nawiewnej, o powierzchni przekroju nie mniejszej niż 200 cm2, którego dolna krawędź powinna być umieszczona nie wyżej niż 30 cm ponad poziomem podłogi lub - dla kotłowni zasilanych gazem płynnym - na poziomie posadzki. W starych budynkach dopuszczalny jest nawiew przez nieszczelności w stolarce. Wówczas kubatura pomieszczenia musi być większa niż 4 m3/kW. W kwestii wywiewu zalecane jest, aby pomieszczenie posiadało oddzielny przewód wentylacyjny z otworem wywiewnym, umieszczonym pod sufitem o powierzchni przekroju nie mniejszej niż 200 cm2.